Pierwsza wzmianka o Skorogoszczy, potwierdzona w źródłach pisanych, pochodzi z dokumentu wystawionego przez biskupa wrocławskiego Wawrzyńca w roku 1223.
Na mocy tego dokumentu nadało się kościołowi w Skorogoszczy (Scorgostov Most), z racji istniejącego tu szpitala, dziesięcinę z kolejno wymienionych okolicznych miejscowości: Niewodnik, Golczowic, Chróściny i Bogusławia. Najstarsze udokumentowane wzmianki o miejscowości są świadectwem wielu utrwalonych faktów z dziejów tej ziemi i jej mieszkańców.
Zarówno polscy, jak i niemieccy historycy zgodni są co do tego, że najstarsza udokumentowana nazwa Skorogoszczy jest nazwą słowiańską. Pierwotną nazwę miejscowości -Scorogostov Most- w czasach zasiedlenia tych okolic przez kolonistów niemieckich zaczęto przyswajać fonetycznie do języka niemieckieg. I tak kolejno: w 1223r. zapisano ją jako Scorogostov Most, w 1228r. występuje również jako Scorogostov Most, w 1234r. -Scorgostou-, w 1249r. -Storogostomnost-, a w innym dokumencie z tego samego roku jako Starogostomnost. W roku 1284 zapiski wymieniają Surogosth, a w 1300r. -Surgost-, a także Schurgast. W roku 1310 ponownie Surgost, w 1328r. - Surgasd. W roku 1376 zapisano nazwę Schargost, a także Schorkost. Ta ewolucja pierwotnej nazwy miejscowości miała charakter spontaniczny i dokonywała się bezpośredno przez samych mieszkańców tej ziemi.
Przyjmuje się, że ok. 1271 roku nadano Skorogoszczy status miejski. Skorogoszcz terytorialnie należała do Księstwa Opolskiego, w latach 1313-1460 znajdowała sie w granicach Księstwa Niemodlińskiego. Po tym okresie ponownie na terytorium Księstwa Opolskiego do 1532 roku. Po śmierci ostatniego księcia opolskiego okolice te stały się ziemiami zastawnymi austryjackich Habsburgów. Po zajęciu Śląska przez Prusy w 1742 roku, w Skorogoszczy podjęto budowę twierdzy pruskiej, która posiadała charakterystyczny i bardzo ciekawy system obronny. Nie wiadomo jednak z jakich przyczyn prace fortyfikacyjne przerwano w końcowym etapie budowy.
W XIII w. przez Skorogoszcz przebiegał jeden z najważniejszych szlaków handlowych z Kijowa do Niemiec, a w XVI w. Skorogoszcz odgrywała ważna rolę będąc początkowo komorą celną, a następnie miejscem tranzytowym towarów przewożonych z Ukrainy w głąb Europy.
W czasach świetności (pierwsza połowa XX w.) w Skorogoszczy funkcjonowały parafialny kościół katolicki i kościół ewangelicki, dwie szkoły dwuklasowe ewangelicka i katolicka, cechy rzemiosł (kowali, stolarzy, tkaczy, garbarzy, szewców, rzeźników i krawców). Skorogoszcz sprawowała funkcje lokalnego centrum handlowego, w którym 4 razy do roku odbywały się jarmarki.
Skorogoszcz była wielokrotnie niszczona wylewami Nysy Kłodzkiej i pożarami, największy znany nam pożar z 16 czerwca 1835 roku strawił 24 domy mieszkalne, 45 gospodarczych i kościół katolicki.
W czasie budowy linii kolejowej z Wrocławia do Opola w 1843 roku, mimo ogromnej szansy przeprowadzenia linii przez Skorogoszcz, miasteczko pozostało na uboczu jako ośrodek zaplecza rolniczego i drobnego rzemiosła.
W czasie zimowej ofensywy w 1945 r. miasteczko zostało zrujnowane (zniszczenia wojenne sięgały 50 % zabudowy) i w grudniu tego samego roku pozbawione statusu miejskiego. Trzeba przyznać, że po zawierusze wojennej i braku dbałości tutejszej władzy o Skorogoszcz, zachowało się tu niewiele zabytków. Znajduje się tu ( na miejscu wcześniejszego) neoromański kościół parafialny p.w. św. Jakuba Ap. z 1852 roku. W kościele i na plebani XVI wieczne rzeźby sś Barbary, Katarzyny, Jadwigi i patrona parafii św. Jakuba, wykonane z drewna lipowego. Wewnątrz w kościele wmurowane barokowe kamienne epitafium ks. Mohra (zm.1739r.) oraz sprzęt liturgiczny z XVIII w.
Na uwagę w tej miejscowości zasługuje zabytkowy układ zabudowy o charakterze wydłużonej ulicówki na osi wschód- zachód, przy której w części zachodniej prostokatny rynek oraz domy mieszkalne z poł. XIX w.
Ciekawym zabytkiem techniki jest wodociągowa wieża ciśnień z ok. 1910 roku, która jest doskonałym punktem widokowym na dolinę Nysy Kł. i okolicę.
Opracowanie na podstawie książki Dariusza Zięby "Skorogoszcz - zarys dziejów"
